Henryk hrabia von Brühl
był znaczącym niemieckim mężem stanu XVIII w. i przeciwnikiem króla Prus Fryderyka II Wielkiego.
* 13.8.1700 Gangloffsömmern (Turyngia)
† 28.10.1763 Drezno
Brühl rozpoczął służbę u księcia-elektora saskiego Augusta Mocnego w roku 1720 jako srebrny paź, co rozpoczęło jego szybką karierę polityczną. W 1746 r. został mianowany premierem. Na następcę Augusta Mocnego, księcia-elektora Fryderyka Augusta II, Brühl wywierał także dominujący wpływ osobisty.
Henryk hrabia von Brühl znany był między innymi jako mecenas sztuki i kultury. Do jego znaczących osiągnięć w dziedzinie kultury należy rozbudowa czy też rozwój drezdeńskich zbiorów sztuki i miśnieńskiej manufaktury porcelany pod jego kierownictwem. Był aktywny także jako prywatny inwestor, przede wszystkim w Dreźnie (np. „Tarasy Brühla”). Już współcześni zarzucali jednakże Brühlowi kumoterstwo i niegospodarność.
Podczas okupacji pruskiej Brühl przebywał na uchodźstwie na dworze warszawskim. Po powrocie do Drezna i śmierci swojego protektora Fryderyka Augusta II Brühl, nie czekając na pozbawienie go władzy, sam zrezygnował ze swoich urzędów. Zmarł kilka tygodni później. Brühl stał się już za swojego życia, głównie dzięki pruskiej propagandzie, osobą kontrowersyjną.
Od roku 1756 Fryderyk Wielki osobiście mścił się na Brühlu podczas okupacji i grabieży Saksonii, każąc zniszczyć liczne pałace Brühla, między innymi, w roku 1758, jego ulubioną rezydencję w Brodach (niem. Pförten). Pałac ten wraz z całym należącym do niego majątkiem Brühl nabył w 1740 r. i rozbudował. Pałac służył jednocześnie jako przystanek w podróżach króla-elektora pomiędzy Dreznem i Warszawą.
W latach 1744/1746 Brühl dokupił do Brodów sąsiedzkie miasto i majątek Forst przywracając po 80 latach państwo stanowe Forst-Brody, stanowiący jeden z największych majątków szlacheckich na Dolnych Łużycach. Z tym majątkiem, największą z licznych posiadłości Brühla, istniało ścisłe historyczne powiązanie miasta Forst. Tu oraz w Brodach rozwinęły się z inicjatywy i pod kierunkiem intendenta Brühla, Karola Henryka (von) Heineckena, manufaktury włókiennicze, które stały się zalążkiem znanego później w całych Niemczech przemysłu tekstylnego z Forst. Forst i małe Brody nabrały za czasów Brühla urbanistyczno-architektonicznej formy w stylu saskiego rokoko, która częściowo zachowała się do dziś (np. kościół farny w Forst).
Dzięki ustanowionemu przez Brühla w testamencie majoratowi jego potomkowie mieszkali aż do 1945 r. w majątku Forst-Brody. Brühl został po swojej śmierci przeniesiony z Drezna do Forst i tam, na początku listopada 1763 r., pochowany w kościele farnym.
Heineken (1707 – 1791), zaufany Brühla, wywarł znaczący wpływ na majątek Altdöbern, w którego posiadanie wszedł w latach 1746/1751 dzięki protekcji Brühla i gdzie od 1763 r. aż do śmierci mieszkał. Heineken zlecił kompleksowe przekształcenie i powiększenie pałacu, parku, folwarku i samej miejscowości Altdöbern.
Autor: Dr. Jan Klußmann