Carl Heinrich von Heineken

Carl Heinrich von Heineken w Dreźnie i pałacu Altdöbern.

Carl Heinrich von Heineken (1707–1791) był bez wątpienia jednym z najważniejszych badaczy sztuki i kolekcjonerów XVIII wieku. Jednak jego życie i twórczość literacka nie zostały dostrzeżone poza wąskimi granicami specjalistycznej dyscypliny. Jako bliski powiernik premiera Saksonii Henryka hrabii von Brühla, będąc początkowo odpowiedzialnym za jego kolekcję sztuki i bibliotekę, Heineken przejął w 1746 roku zarządzanie drezdeńskim Gabinetu Grafiki i Rysunków na dworze elektora saskiego Fryderyka Augusta II. W krótkim czasie Heinekenowi udalo się rozszerzyć kolekcję elektora na wielką skalę i umocnić jej pozycję międzynarodową.

W 1763 roku usługi Heinekena na rzecz drezdeńskich zbiorów z dnia na dzień stały się jednak podejrzane. Oskarżano go o korupcję i defraudację funduszy państwowych. Chociaż te podejrzenia ostatecznie okazały się bezpodstawne, został zwolniony ze stanowiska kierownika Gabinetu Grafiki i Rysunków elektora, a jednocześnie zmuszony do opuszczenia swojego dotychczasowego miejsca pracy w Dreźnie. W grudniu 1764 roku Heineken wrócił na czas emerytury do swojej posiadłości Altdöbern na Dolnych Łużycach. Odizolowany od metropolii drezdeńskiej spędził kolejne trzy dekady na wygnaniu, intensywnie poświęcając się badaniom historycznym, co znalazło efekt w imponującej serii publikacji na temat historii sztuki graficznej.